پولدارشو:
پوریا پورسرخ، بازیگر مطرح و موفقی در سینما و تلویزیون است اما او در کنار بازیگری ، شغل دیگری هم دارد ، آقا پوریا سالهاست ورزش را در اولویت کارهایش قرار داده و به اندازهی اطلاعات خودش، سئوالات ورزشی جوانان را چه در فضای مجازی و چه در کوچه و خیابان جواب میدهد. او بیشتر ازهر چیزی میخواهد جوانان را به سمت ورزش جذب کند و برای همین است که اطلاعاتش را در اختیار دیگران میگذارد تا آنها هم بتوانند پیشرفت کنند.
ماجرای ورزش کردن پوریا پور سرخ از کجا شروع شد؟
از بچگی ورزش را دوست داشتم، آن زمان بیشتر فوتبال را دنبال میکردم و به قول معروف فوتبالی بودم. اما بعدها چون بدن سازی مد شد من هم این رشته را دنبال کردم. خلاصه در سن و سال خودم، ورزشهای مختلفی را تجربه کردم. راستش را بخواهید از نظر من همهی آدمها برای اینکه ورزش را شروع کنند باید جلوی آیینه با خودشان روراست باشند.
برعکس چیزی که فکر میکنید برای ورزشکار شدن در اول کار به یک بدن قوی، ورزیده و متناسب نیازی ندارید تنها چیزی که باید در خودتان ببینید انگیزه و علاقه است، جمع این دوتا که جمع شد همه چیز حل میشود.
چه کسانی معمولا سراغ مربیگری و یا مشاوره دادن میروند؟
آدمهایی که سراغ ورزش میروند با خودشان روراست هستند. آنها میدانند یک روز پیر میشوند و اگر ورزش نکنند به مرور زمان از کار افتاده میشود. به نظر من آدمهایی که خودشان را دوست دارند بیشتر از دیگران ورزش میکنند و بیشتر سراغ حر فه های ورزشی میروند.
یک نکته مهم برای وارد شدن به شغل های ورزشی و از جمله مربی گری بدنسازی، داشتن علاقه است ، علاقه یکی از پیش فرضهای مهم این شغل است.
چطور باید افراد مشتاق ورزش را جذب کرد؟
اولین راه گسترش دادن امکانات است تا جوانان در گوشه و کنار کشور بتوانند با رشتههای ورزشی اول آشنا شوند و بعد آن را به عنوان یک شغل انتخاب کنند. هر کسی که وسعش میرسد میتواند یک باشگاه ورزشی راه اندازی کند تا جوانها و علاقمندان در این مکان ورزش کنند. کسی که ورزش را به عنوان یک شغل انتخاب میکند قطعا تنها به دنبال پول در آوردن نیست. جنبههای دیگر این حرفه هم اهمیت زیادی دارد
برای مربی شدن و انتخاب آن به عنوان یک شغل، باید چه فاکتورهایی را داشت؟
کسی که میخواهد مربی شود باید خودش تناسب اندام داشته باشد. نمیشود کسی چاق باشد اما مربی شود و آموزش ورزشی دهد. مردم او را باور نمیکنند. بنابراین هر فردی که میخواهد این مرحله را بگذراند باید خودش به تناسب اندام برسد.
البته نکته مهم دیگر داشتن اطلاعات و کسب مهارت های لازم در این زمینه است، یکی از اطلاعات مهمی که یک مربی باید داشته باشد شناسایی دقیق مکملهای مجاز غذایی است تا بتواند آنها را به شاگردانش پیشنهاد بدهد ، نکته حائز اهمیت در این زمینه این است که این ها دارو نیستند که تنها توسط پزشکان توصیه شوند، یک مربی خوب هم می داند که هیچوقت نباید برای کسی دارو تجویز کند. مربیها کارشان مشاوره دادن به دیگران است. وقتی مربی مکملی را تجویز میکند آن را می شناسد و میداند که برای بدن شما ضرری ندارد. به شرطی که این مربی اطلاعات کاملی در این باره کسب کرده باشد.
کسی که مانند شما میخواهد مشاور ورزشی شود باید حتما در کلاسهای مربیگری شرکت کند؟
بله. اما بیشتر از آن باید تلاش کند.آدم در یک هفته و دو هفته ورزشکار نمیشود و یا نمیتواند بعنوان یک متخصص شناخته شود. کسی که میخواهد در این کار فعالیت کند میتواند در کلاسهای مربی گری معتبری که در سراسر کشور برگزار میشود شرکت کند.
اما این کلاسها به تنهایی کسی را مربی نمیکند. بعد از آن شما باید تلاش کنید و اطلاعات مختلفی جمع آوری کنید. در این رشته هر چه از نظر ذهنی غنیتر باشید موفقتر خواهید بود.
اولین بودن، در این حرفه بسیار سخت است. اساتید زیادی را میشناسم که سالهاست عمرشان را پای این کار گذاشته اند و امروز از درجه یکهای این حرفه هستند. برای موفق شدن در این کار، نباید عجول بود. خیلی زود هم نباید حس مربیگری به آدم دست بدهد. چرا که آنوقت کار خراب میشود.
مجوز کار برای مربی گری و یا دادن مشاورههای ورزشی همان مدرکی است که از شرکت در کلاسهای مربیگری به دست میآید؟
مدرک همه جا هست. اگر شما طی یک ماه، هفتهای یک یا دو روز وقت بگذارید و کلاسهای مربیگری شرکت کنید مدرکش را هم خواهید گرفت. اما این مدرک به تنهایی ارزش آنچنانی ندارد.دنیای ورزش آنقدر گسترده است که نمیشود با یک یا دو ماه مربی شد. بعد از آن باید خودتان بخواهید که متخصص شوید و تا وقتی هم که اطلاعات لازم و کافی را کسب نکرده اید لطفا به کسی مشاوره ندهید. مجوز اصلی این کار، تجربه و پشتکار است.
یک مربی ورزشی چطور موفق میشود؟
اینکه خودش تلاشگر، با پشتکار و قوی باشد و بتواند شاگردان خوبی تربیت کند.
یک مربی حتما باید باشگاه داشته باشد تا در کارش موفق شود؟
نه. البته من قبلا باشگاه داشتم اما تصمیم گرفتم آن را جمع کنم و الان که تجربیاتم در این زمینه بیشتر شده میخواهم دوباره این کار را راه بیندازم. شخصا دوست دارم اگر در آمدی دارم صرف ورزش کنم. برای باشگاه زدن باید یک هزینه اولیه داشته باشید که صرف خرید یا اجاره مکان و وسایل میشود.متاسفانه خیلیها پولش را ندارند. دستگاههای ورزشی هم عموما وارداتی هستند و هر کسی نمیتواند قطعات یا خود این وسایل را وارد کند. برای همین اگر میخواهید کار مربیگری و مشاوره شدن را انتخاب کنید الزامی نیست حتما برای خودتان باشگاه داشته باشید. می توانید کارتان را با ارائهی مشاورههای ورزشی درست به دیگران شروع کنید.
رمز موفقیت یک مربی چیست؟
به روز بودن در این کار از هر چیز دیگری مهمتر است و شما باید به روز باشید. یک مربی حداکثر هر شش ماه یک بار باید اطلاعاتش را به روز کند و از مربیهای با تجربهتر در این زمینه کمک بگیرد. اطلاعات ورزشی و زیستی هر روز در حال تغییر است شما اگر به اطلاعات قدیمی تکیه کنید قطعا در این کار شکست خواهید خورد.
تبلیغات برای یک مربی یا مشاور ورزشی چقدر مهم است و تا چه حد در کار او تاثیر میگذارد؟
اگر یک فرد واقعا مربی باشد نیازی به تبلیغ ندارد. این روزها به جای مربیها کسانی که از قضا تخصص زیادی ندارند تبلیغ میکنند. استفاده از آدمهای معروف در تبلیغ ورزش اشتباه است آن هم وقتی این آدم معروفها در زندگی واقعیشان برای ورزش وقت نمیگذارند. بحث مربی گری و تخصص شوخی نیست.کسی که بخواهد مربی شود به جای تبلیغ ، باید تجربه کسبکند.
در رشتهی بدن سازی ما مربیهای خبره و خوبی داریم که اگر از تمام آنها بپرسید چه کار میکنند میگویند مدام در حال بدست آوردن تجربههای جدید هستند. تجربهها مهمترین سرمایه یک مربی به حساب میآیند. چرا که این فرد در شغلش این تجربهها و این اطلاعات را میفروشد.
اصلا مربیگری و کار کردن در حوزه ورزش سود دارد؟
مربیگری و دادن مشاورهی ورزشی شغل شریفی است. در این کار سود هست اما نه آنقدر که در کسب و کارهای دیگر میتوان سود برد. اما اگر کسی میخواهد یک شغل شریف داشته باشد میتواند سراغ این کار برود. به شرطی که در کنار تخصص ، فوت و فن کوزهگری را هم بلد باشید. هر کسی در این شغل فوت و فن خاص خودش را دارد. البته رونق گرفتن کسب و کار یک مربی به مد هم بستگی دارد. خدا نکند ورزشی مد شود آنوقت کسب و کار مربیهای آن رشته سکه میشود. اما اصولا چیزی که بیشتر از سود برای یک مربی میماند تخصصش است.
توصیههای علی تبریزی مربی تیم ملی بدن سازی دربارهی فوت و فنهای شغل مربیگری در ورزش
صندوقچهای از تجربه
«علی تبریزی نوری» مربی تیم ملی بدن سازی ، کسی است که پوریا پورسرخ در کنارش ورزش کردن را یاد گرفته و از او انگیزه میگیرد. این روزها علی تبریزی نه فقط برای پورسرخ، بلکه برای همهی جوانها انگیزه عجیبی شده تا به باشگاه بیایند و ورزش کنند.
قبل از پرسیدن سئوالات تخصصی از آقای تبریزی خواستیم دربارهی پوریا پورسرخ به ما بگوید.:«پوریا از هنرمندانی است که به ورزش اهمیت زیادی میدهد. او در کارش جدی است و وقتش را در باشگاه هدر نمیدهد. من فکر میکنم پوریا هدف بزرگتری را دنبال میکند که به زودی به آن خواهد رسید. او آنقدر برای ورزشکار شدن انگیزه دارد که میتواند این انگیزه را به خوبی به دیگران منتقل کند.»
علی تبریزی که از خبره ترین مربیهای بدن سازی است راه رسیدن به موفقیت در حرفهی مربیگری را برایمان توضیح میدهد:« کسی که قصد دارد وارد شغل مربیگری شود، قبل از هر چیزی باید به یکی از اعضای خانوادهاش مشاوره دهد. با این کار او یاد میگیرد که همهی آدمها به اندازهی خانوادهاش برایش ارزش دارند.
اهمیت دادن به سلامتی آدمها اولین چیزی است که یک مربی باید یاد بگیرد. در مرحلهی بعد کسی که میخواهد مربی شود نباید برای پول کار کند. در این کار پول هست اما نه آنقدر که در تجارتهای دیگر است. البته این را هم بگویم که شغل مربیگری آن قدر سود دارد که شما بتوانید از طریق آن امرار معاش کنید و هر قدر در این کار خبرهتر شوید، قطعا پولی که از آن در میآورید بیشتر خواهد شد.»
شرکت در کلاسهای مربیگری به هزینهی اولیه نیاز دارد، درست مانند هر حرفهی دیگری که شما باید کلاسهای مخصوص آن را بگذرانید:« دورههایی که یک مربی باید ببیند در کمترین حالت از ۳۵۰ هزار تومان شروع میشود و تا چند میلیون تومان هم ممکن است بالا برود. در این کار اگر سعی کنید بهترین باشید افراد زیادی به سراغتان میآیند و شما میتوانید با تعرفهای که از نظرتان مناسب است با آنها کار کنید. این مبلغ میتواند از چند صد هزار تومان شروع شود و تا چند میلیون تومان هم برسد.بعد از مدتی این شما هستید که تصمیم میگیرید تجربهتان را چقدر بفروشید.»
بحث مهم در مربیگری این است که آیا کلاسهای پرورش مربی واقعا مربی تربیت میکنند؟:« کلاسهای یک روزه و چند روزهای وجود دارد که از قضا مدرک هم ارائه میکنند اما مربی تربیت نمیکند. مربی واقعی خودش باید تجربه کند. این روزها علاقهی افراد به مدرک گرایی آنقدر زیاد شده که برایشان فرقی نمیکند چقدر اطلاعات و تجربه دارند. اگر میخواهید مربی شوید مجوزتان اطلاعات و تجربهتان است نه مدرکی که میگیرید.از طرفی در این کار ما به هر کسی مربی نمیگوییم، مربی یک مدال آور یا یک قهرمان نیست. این فرد باید دورههای تئوری و آکادمیک را پشت سر بگذارد و عمرش را صرف کسب تجربه کند.»
این روزها مربیهای زیادی در همین کلاسهای چند روزه تربیت میشوند اما کمتر کسی به آنها اعتماد میکند. از مهمترین کارهای یک مربی واقعی، جلب اعتماد ورزشکاران است:« در این حرفه صداقت خیلی جواب می دهد. با آدمهایی که میخواهند از شما مشاوره بگیرند باید روراست باشید.به عبارت بهتر، دیگران را الکی امیدوار نکنید تا پولشان را خرج چیزی کنند که نمیشوند. به علاوه کیفیت کار یک مربی باید بالا باشد تا متقاضیان بیشتری هم داشته باشد.
با زبان میتوان اعتمادها را جلب کرد اما اگر فردی از نظر کیفی ضعیف باشد مشتریهایش را از دست میدهد. یک مربی باید شجاعت داشته باشد و اگر اطلاعات کافی ندارد و یا نمیتواند کاری را انجام دهد به دیگران بگوید. این افراد باید توانایی« نه» گفتن را هم داشته باشند و در مقابل خواستههای نامعقول دیگران با صراحت نه بگویند.»
منبع
گلسا سادات بحری در همشهری سرنخ