گل آفتابگردان ، هلیانتوس آنووس ، گل بومی آمریکاست. این گل شکوفه های زرد روشن دارد که پس از بالغ شدن به تخمه های متراکم تبدیل می شود. ساقه ها و برگ های آفتابگردان ضخیم و کرکدار است. گل آفتابگردان توانایی منحصر بفردی به نام آفتابگرایی دارد که به این گیاه امکان می دهد که چرخیده و صورت خود را به سمت آفتاب قرار دهد.
کاشت گل آفتابگردان نسبتا ساده است. اغلب گونه های آن در برابر خشکی و گرما مقاوم بوده و برای فصل گرم تابستان ایده آل هستند. تنها مشکلی که در این زمینه وجود دارد احتیاج آن به نور مستقیم آفتاب و تحلیل رفتن مواد مغذی خاک است. آفتابگردان مواد مغذی خاک را نسبت به سایر گیاهان سریعتر از بین می برد. از اینرو اگر در باغچه یا بستر گلها کاشته شود، ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. تغذیه خاک با کودهای گلدهی متداول کار سختی نیست.
پس از پایان یافتن عمر گل آفتابگردان مقدار زیادی تخمه خوراکی به دست می آید. بسیاری از مردم تخمه ها را به همان شکل مصرف می کنند، برخی دیگر ترجیح می دهند بصورت نمکی و برشته بخورند. اگر از مصرف تخمه های آن لذت نمی برید، آنها را برای پرنده ها و حیوانات دیگر کنار بگذارید تا از آن لذت ببرند.
کاشت گل آفتابگردان
تخمه آفتابگردان را می توان مستقیما روی خاک پاشید یا ابتدا تخمه ها را رشد داده و سپس در خاک کاشت. پاشش مستقیم تخمه روی خاک اولویت دارد زیرا در این حالت گیاه دچار شوک جابجایی نمی شود و ریشه در مقایسه با گیاه جابجا شده، سریعتر رشد کرده و محکمتر خواهد بود. رشد سریع ریشه برای سلامتی گیاه ضروری است.
فضای بین بذرها
تخمه های آفتابگردان را حداکثر در عمق ۱ اینچی و با فاصله حدود ۵ اینچ در خاک سبک زراعی، پس از گرمایش هوا از اواسط آوریل تا اواخر می بکارید. ردیف های کاشته شده باید حدود ۳۰ اینچ از هم فاصله داشته باشند تا گیاهان پس از رشد روی هم را نپوشانند. جوانه هایی را که خیلی نزدیک هم رشد کرده اند از خاک جدا کنید.
نیاز گلهای آفتابگردان به نور خورشید
این گلها در تابش مستقیم خورشید در طول روز، بهترین عملکرد را دارند. تابش ۸ ساعت نور مستقیم ایده آل است، اگر بیش از این ساعت نیز باشد، بهتر خواهد بود. تابستان های گرم و طولانی آفتابگردان های بزرگ و تخمه های خوبی می دهد.
آفتابگرایی
آفتابگردان ها توانایی بی نظیری دارند که در چند نوع گیاه دیگر در جهان نیز مشترک است. آفتابگرایی رفتاری است که به گیاه اجازه می دهد سر خود را چرخانده و صورت خود را به سمت خورشید بگیرد. تا زمانیکه این گلها در محیط باز و دور از سایه باشند، مشکلی از بابت نور خورشید نخواهند داشت.
خاک گیاه آفتابگردان
خاکی مناسب است که زهکشی خوبی داشته و غرق در آب نشود. اجرای آزمایش نفوذ، میزان زهکشی خاک را تعیین می کند. آزمایش مواد مغذی خاک برای تعیین میزان و نحوه کوددهی خاک قبل از کشت مفید خواهد بود. PH خاکی که گل آفتابگردان در آن رشد می کند، باید در حدود ۶ تا ۷٫۵ باشد. خاک های ماسه ای خیلی سریع آب را از خود عبور می دهند، از اینرو لازمست مواد آلی مثل پهن یا کمپوست به خاک افزوده شود. خاک های رسی آب زیادی در خود نگه می دارند، برای تسریع میزان زهکشی اصلاحاتی مثل افزودن ماسه، پهن، کمپوست و پرلیت ضروری است.
محدوده ای از خاک را در حدود ۲ تا ۳ فوت به صورت دایره ای و به عمق ۲ فوت حفر کنید، در صورت نیاز تصحیحات مربوط به زهکشی را انجام دهید. ردیف های آفتابگردان حداقل باید ۳۰ اینچ از هم فاصله داشته باشند تا همپوشانی نکنند.
آبیاری گلهای آفتابگردان
این گلها در برابر خشکی کوتاه مدت یا خاک خیس مقاوم هستند. آبیاری گلهای آفتابگردان چند نکته اساسی دارد که فهم آنها بسیار ساده است.
زمان آبیاری
آبیاری به نوع آب و هوا بستگی دارد. در هوای گرم تابستان گیاه نیاز دارد که چند روز یکبار یا حتی هر روز آبیاری شود. در دوره ها و روزهای بارانی این گیاه نیاز به آبیاری ندارد. آبیاری بیش از حد موجب بیماری های ریشه مثل پوسیدگی ریشه شده و مقاومت ساقه گیاه را برای نگه داشتن گل آفتابگردان از بین می برد.
یک میله مدرج، ابزاری است دستی که نشان می دهد خاک به میزان یک فوت یا پایین تر از آن رطوبت دارد.
نحوه آبیاری
گل آفتابگردان ریشه گسترده و وسیعی دارد که لازمست بطور کامل آبیاری شود. آبیاری باید به نحوی باشد که تمام یا حداقل اغلب قسمت های ریشه را خیس کند. خاک را خیس کنید و تا زمانیکه شروع به خشک شدن نکرده، از آبیاری مجدد پرهیز کنید. با این روش ریشه محکم و مقاوم خواهد بود. تا چند فوت اطراف ساقه را نیز آبیاری کنید. ریشه های گیاه به سمت بیرون گسترده می شوند و لازمست که اطراف ساقه نیز آبیاری شود تا به آن قسمتها هم آب برسد.
کوددهی گل های آفتابگردان
این گیاه نسبت به مواد مغذی موجود در خاک حساس است. به علت نیاز زیاد گیاه به مواد مغذی، قبل از کشت در فصل بهار لازمست که خاک موجود کوددهی شود.
انواع کود
برای کوددهی، کودهای متداولی مثل نیتروژن، فسفر و پتاسیم کافیست. نسبت ترکیب کودها باید ۱۰-۱۵-۱۰ باشد. در فصل بهار بهتر است از کود گرانولی بعلت آزادسازی آهسته، استفاده شود. اگر خاک به اندازه کافی غنی نیست، قبل از کشت به خاک کود گرانولی بدهید.
پس از رشد کامل گیاه می توان از کودهای محلول در آب نیز استفاده کرد. در مسیر عادی می توان به خاک کمپوست، کود کشاورزی و سایر مواد شیمیایی اضافه کرد.
پرهیز از زیاده روی در کوددهی
هنگام کوددهی مراقب باشید. لازمست از زیاده روی بپرهیزید. اگر میزان کود بیش از حد باشد ، برگ ها سوخته و گیاه می میرد. برای آگاهی از میزان غنی بودن خاک حتما آزمایش خاک انجام دهید. همیشه نصف آن مقدار کودی که روی بسته نوشته شده است را استفاده کنید.
تثبیت گلهای آفتابگردان
ساقه گلهای آفتابگردان بلند است و برای صاف ماندن نیاز به حمایت دارند. ساقه های خمیده یا پژمرده می توانند در یک نقطه ایجاد تنش کرده و از آن نقطه دچار شکست شوند.
می توان ستون ها یا میله هایی را به زمین کوبیده و با نخ یا طناب هایی ساقه را به آن متصل کرد و بدین ترتیب به عمود ماندن گیاه کمک کرد. از ستون ها یا میله نازک استفاده نکنید زیرا شکسته و به گیاه آسیب می رسانند. بطور کلی تسمه بستن انتخاب بهتری است. لغزاندن بخش کوچکی از یک لوله روی میله یا طناب مانع از سایش ساقه گیاه می شود. شلنگ های غیرقابل استفاده قدیمی خیلی خوب بوده و می توان به چند قسمت تقسیم کرده و برای نگهداری طناب های آفتابگردان، نهال های جوان و سایر گیاهان مشابه به کار برد.
منبع:
