عوامل رادیو هفت از چگونگی راه‌اندازی یک کافه‌ی موفق می‌گویند

پولدارشو:

در خیابان انقلاب کنار انواع و اقسام کافه­‌هایی که از جلوی­شان رد می­شویم نام کافه «رادیوهفتی­ها» توجه خیلی­ها را به خودش جلب می­کند. بیشتر هم به خاطر برنامه «رادیوهفت» است.

در این کافه، منصور ضابطیان، محمد صوفی، اشکان مزیدی، خشایار رفع نژاد و سارا اسکویی که هر کدام قسمتی از رادیو هفت را می­چرخاندند سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا هم برنامه­ شان کافه دار شود و هم از این راه درآمد داشته باشند، البته بعد از راه اندازی این کافه، چند برنامه­‌ی دیگر هم این کار را انجام دادند که البته به موفقیت نرسیدند. دلیل پا برجا بودن رادیو هفتی­ها به خاطر رفتار حرفه ایشان و گذر از مراحل سخت و آسانی است که پنج نفر که حالا روبرویم نشسته اند به طور کامل آن­ها را برای­تان توضیح می­دهند.

کافه زدن برای برنامه‌­ی رادیو هفت به خاطر درآمد بیشتر بود یا گسترش دادن نام رادیو هفتی­ها؟

محمد صوفی: ایده‌­ی اصلی این کافه از طرف خشایار رفیع پور مطرح شد. اما قبل از آن هم به داشتن کافه مخصوص به خودمان فکر می­کردیم. می­خواستیم مکانی باشد تا رادیو هفت و بچه­‌هایش در آن­جا راحت باشند و به قول معروف پاتوقی داشته باشند. ما این پیشنهاد را به همه­‌ی اعضای گروه دادیم تا آن­ها هم در این کسب و کار شرکت کنند و در نهایت، پنج نفری کافه رادیو هفتی­ها را راه اندازی کردیم.

منصور ضابطیان: وقتی شما برندی می­سازید خوب است که این نام را گسترش دهید و در این زمان خیلی به فکر درآمدش نیستید. شاید مهم­ترین انگیزه امان، گسترش نام رادیو هفتی­ها بود.

سرمایه گذاشتید تنها برای گسترده شدن این اسم؟

منصور ضابطیان: سرمایه گذاشتیم و این بیشتر به خاطر جور شدن جنس رادیو هفت بود گرچه دغدغه­ی درآمد هم بعد از مدتی مطرح شد اما زیاد به اندازه­ی گزینه­ی اول پررنگ نیست.

من هنوز قانع نشده ام و اشکان مزیدی نفر سومی که رو به رویم نشسته سعی می­کند من را قانع کند.

اشکان مزیدی: همه­ی ما می­خواستیم همیشه یک کسب و کار مرتبط با مواد غذایی داشته باشیم. با توجه به سفرهایی که در تمام این سال­ها رفته بودیم و مکان­های مختلف را از نزدیک دیده بودیم، آمادگی­های لازم را داشتیم. اما قبل از رادیو هفت، وقت نمی­کردیم کافه‌­ای بزنیم و دنبال کارهای آن برویم.

منصور ضابطیان: در ادامه­ی صحبت­‌های اشکان باید بگویم که رادیو هفت تنها برنامه­­ای بود که می­شد برایش کافه­ راه اندازی کرد. شاید جنس مخاطبانش باعث می­شد ما به چنین نتیجه‌­ای برسیم.

مطمئن بودید کافه با اسم رادیو هفتی­ها می­گیرد؟

اشکان مزیدی: ما تا به حال دست به کسب و کار دیگری به جز برنامه سازی نزده بودیم و ریسک کردیم. ریسک در تجارت موضوع مهمی است. با این همه، من یکی که مطمئن بودم کافه با این اسم طرفدار زیادی پیدا می­کند چون برنامه‌­ی رادیو هفت را خیلی­‌ها دوست داشتند ما هم با همین اسم برند سازی کردیم.

قبل از این‌که این کافه را راه اندازی کنید، چقدر در مورد کافه داری تحقیق کردید و از کجا شروع کردید؟

منصور ضابطیان: همه‌­ی ما از کافه رو­های درجه یک بودیم اما خشایار بیشترین تحقیق را برای شروع کار، انجام داد.

محمد صوفی: من اهل وقت گذرانی در کاف‌ه­های مختلف نبودم و تنها تعدادی کافه‌­ی خاص بود که به نوعی پاتوقم محسوب می­شد برای همین فضای کلی کافه را می­شناختم. چیزی که ما می­خواستیم این بود که وقتی کسی پایش را به این­جا می­گذارد حس خوبی داشته باشد. می­خواستیم رادیو هفت برای آدم­های این­جا در جریان باشد. حتی بعدها به این نتیجه رسیدیم که نورپردازی کافه را شبیه نور پردازی استادیو رادیو هفت طراحی کنیم تا افراد با این برنامه ارتباط بیشتری برقرار کنند.

خشایار رفیع نژاد: با تمام این اوصاف، چیزی که باید درباره­ی آن می­دانستیم  مکان مناسب برای کافه زدن بود. فکر کردیم اگر در منطقه‌­ای باشیم که بورس کافه­‌های مختلف است موفق­تر خواهیم بود برای همین خیابان انقلاب را انتخاب کردیم. بعد از انتخاب لوکیشن،  نشستیم و سرمایه­‌ی اولیه­‌ی‌­مان را حساب کردیم.

همه با لوکیشن این کافه موافق بودید؟

منصور ضابطیان: این منطقه دانشجو خیز  است و این­جا آمدن برای جوانان راحت تر است. از طرفی ما می­خواستیم کافه‌­ای داشته باشیم که همه­ی اقشار جامعه بتوانند در آن اوقات خودشان را بگذرانند. برای همین به نظر همه­ی افراد گروه، این­جا بهترین جای ممکن به حساب می‌­آمد.

برای کافه‌دار شدن چقدر سرمایه‌­ی اولیه لازم داشتید؟

محمد صوفی: اصلا نمی­شود تخمین زد.

سارا اسکویی: همه موافق­ هستند سرمایه اولیه را بگوییم؟

منصور ضابطیان: بستگی دارد شما چه کافه­‌ای می­خواهید راه اندازی کنید. یک کافه­‌ی لاکچری با مخاطبان خاص می­خواهید یا به یک طراحی ساده اما دلپذیر و آرامش بخش بسنده می­کنید. برای مثال اگر شما خودتان بخواهید یک کافه­‌ی ساده با حداقل امکانات راه اندازی کنید نفری ۲۰ میلیون تومان که وسط بگذارید کافه‌دار می­شوید.

خشایار رفیع نژاد: معیارهای ما آن­قدر بلند پروازانه نبود که برای تحقق بخشیدن به آن بخواهیم زیاد پول خرج کنیم. من به صورت جدی دنبال مغازه می­گشتم، جایی که بتوانیم در آن رفت و آمد افراد مختلف را ببینیم. تا اینکه این­جا را پیدا کردم. قبلا در این مکان، کافه‌­های زیادی دایر شده بودند که هیچکدام موفق عمل نکردند.

اشکان مزیدی: و البته هیچکدام هم مجوز نداشتند!

محمد صوفی: این­جا بیشتر شبیه متروکه بود تا کافه.

با این حساب، برای مرمتش چه ایده‌­هایی داشتید؟

خشایار رفیع نژاد: قرار بود از رنگ­ها و المان­های رادیو هفت  در این مکان استفاده کنیم . برای رنگ کافه از یک گرافیست کمک گرفتیم. میز و صندلی­ها هم قبلا همین جا خاک می­خوردند و فقط آن­ها را تمیز کردیم. بعد از آن ، هرکسی برای گوشه­ و کنار کافه ایده­ای داشت. منصور ضابطیان ایده­ی کتابخانه و نوع نورپردازی خاص داخل جعبه­های آن را داد. محمد صوفی دوست داشت در کافه، یک تلویزیون، برنامه­‌ی رادیو هفت را پخش کند. که گفتنی است به خاطر این تلویزیون جو کافه خیلی دوست داشتنی‌­تر شد. چرا که ما علاوه بر رادیو هفت پخش زنده­‌ی بازی­های فوتبال و والیبال را هم داریم. در این مواقع، کافه خیلی شلوغ می­شود. درنهایت خودم هم ایده­‌ی گلدان گذاشتن پشت در کافه را دادم. همین گل­ها باعث شد خیلی­ها برگردند و حداقل یک بار سر در کافه رادیو هفتی­ها را نگاه کنند. همچنین دفتر یادگاری که شما کنار در می­بینید هم متعلق به خود برنامه­ی رادیو هفت است. فنجان­های چای هم از همان نوعی است که در برنامه استفاده می­کردیم.

با توجه به اینکه این­جا متروکه بود، مرمتش چقدر طول کشید؟

خشایار رفیع نژاد: حدودا دو ماه.

اشکان مزیدی : در این دو ماه، این­جا تغییرات زیادی کرد. مهم­ترین آن­ها خرید وسایل و تجهیزات آشپزخانه بود.

کافه رادیو هفتی­ها به چه تجهیزاتی نیاز داشت؟

محمد صوفی: پول!

خشایار رفیع نژاد: به هر چیزی که فکرش را بکنید. از فنجان و نعلبکی گرفته تا یخچال و قهوه ساز. گاز، فریزر صنعتی، آسیاب قهوه، دستگاه فرش پرس، مخلوط کن برای درست کردن شیک و اسموتی‌­های مختلف حداقل دو تا، ماکروویو، تستر و از این دست وسایل برقی. این­ها تجهیزاتی بود که ما برای راه اندازی این کافه لازم داشتیم.

منصور ضابطیان: البته مهم­ترین چیزی که لازم داشتیم حال خوب در کافه رادیو هفت بود. روابط زیادی در کافه­ها شکل می­گیرد و ما می­خواستیم کسی که پا به این­جا می­گذارد حس و حال خوبی پیدا کند.‌

کافه رادیو هفت بعد از چه مدتی مخاطب خاص خودش را پیدا کرد؟

سارا اسکویی: درست چند روز بعد از افتتاح، افراد زیادی به ما سر زدند و تعدادی از آن­ها به مشتری­های همیشگی ما تبدیل شدند. برای این استقبال، ما تبلیغات عجیب و غریبی هم انجام ندادیم تنها عکسی به عنوان کافه رادیو هفتی­‌ها در اینستاگرام­مان منتشر کردیم و چند روز بعد، صفحه­‌ی مربوط به این­ مکان را هم راه اندازی کردیم تا مردم بتوانند نظرات و پیشنهاد­های خودشان را برای­مان بنویسند.

فکر می­کنم آمدن بچه­‌های رادیو هفتی­ یا هنرمندان، به استقبال مردم کمک می کند  و این مکان متفاوت­‌تر دیده می­شود و این خودش یک نوع تبلیغ موثر است.

سارا اسکویی: بله اما نه همیشه. این برنامه­‌ها مقطعی است. برای مثال گاهی امیر علی نبویان این­جا می­آید و برای مخاطبان قصه می­خواند یا منصور ضابطیان، خودش از سفرنامه­‌هایش برای مردم روایت می­کند. البته از اساتید مختلف هم دعوت می­کنیم، در این روزها، کافه خیلی شلوغ می­شود و افراد باید از قبل جای­شان را رزرو کنند. این برنامه­‌ها اگر همیشگی باشد تازگی و جذابیت خودش را از دست می­دهد، برای همین ما سعی می­کنیم هر از چند گاهی یک بار دست به چنین کارهایی بزنیم.

در این زمان سکوت عجیبی بین من و پنج نفر سرمایه گذار کافه ایجاد می­شود. همه یک جرعه از فنجان­های چای­شان می­نوشند و دوباره آن را دورن نعلبکی سفید رو به روی­شان می­گذارند و سکوت با سئوال بعدی من شکسته می شود.

 در سال­ اول کافه داری چه چیزی بیشتر از همه ، دغدغه‌ی گروه رادیو هفتی ها بود؟

اشکان مزیدی: دوندگی­هایی که برای مجوز انجام دادیم بیشتر از هر چیزی دغدغه­ی ما بود. این دوندگی­ها شامل گرفتن مجوز و شرکت در کلاس­های بهداشت بود که بر دوش منصور ضابطیان قرار داشت.

منصور ضابطیان: شرکت در این کلاس­ها آن­قدر برایم سخت بود که نمی­توانید تصورش را بکنید. عده­ای مرا می­شناختند ،‌جلو می­آمدند و سوالاتی می­پرسیدند و تعدادی هم با کنجکاوانه نگاهم می­کردند.

می­گویند برای گرفتن مجوزهای مربوط به یک کافی شاپ باید کفش آهنین پا کرد.

اشکان مزیدی: دقیقا این جمله درست است برای همین هم کافی شاپ­های قبلی در این مکان نتوانسته بودند مجوز بگیرند اما ما عزم­مان را جزم کرده بودیم. برای گرفتن مجوز­ها به صنف آبمیوه فروشی و بستنی مراجعه کردیم که در میدان انقلاب است. یک دنیا مدارک و کاغذ به ما دادند که در آن شاخصه­‌هایی که اداره­ی اماکن برای کافی شاپ­‌ها تعیین کرده بود، نوشته شده بود.

آقای ضابطیان در مورد کلاس­هایی که برای راه‌اندازی کافه باید در آن‌ها شرکت کرد برای­مان توضیح می­دهید؟

ما نه ماه منتظر مجوزهای­مان بودیم. در این مدت، موضوع کلاس­هایی که باید شرکت می­کردم از احکام شرعی کافه داری بود تا نحوه­ی درست دست شستن. این کلاس­ها سه روز به صورت فشرده برگزار شد.

اشکان مزیدی: البته کلاس مربوط به بهداشت، متعلق به همه­ی بچه­‌هایی بود که در کافه مشغول هستند و همه‌­ی­ این افراد لازم است کارت بهداشت داشته باشند. در کل باز کردن کافه سخت است و به هر کسی در این زمینه جواز نمی­دهند، اما به جز جواز ماجراهای مالیات و دارایی هم برای خودش معضلی بود.

همه­ی کافه­‌دارها دچار مشکلات مالیات و دارایی می­‌شوند؟

اشکان مزیدی: الزاما خیر. ما در یک ساختمان قدیمی ساکن بودیم و می خواستیم آن را با نام رادیو هفتی­ها ثبت کنیم. ضمنا می­خواستیم همه موارد این­جا ، شفاف و قانونی پیش برود. اصلا برای همین بود که سیگار کشیدن را در این­جا ممنون کردیم، شاید اگر این کار را نمی­کردیم مشتری­‌های­مان زیادتر می­شد.

محمد صوفی: یک جورهایی خوش به حال فردی که بعد از ما این­جا کافه راه‌اندازی می­کند. دیگر هیچ دغدغه‌­ای نخواهد داشت. فقط باید افراد خاص خودشان را استخدام کنند، همین.

چند نفر در این کافه کار می­کنند؟

خشایار رفیعی نژاد: پنج نفر که با خودم می­شوند شش تا. حسین آقا کار نظافت کافه را به عهده دارد و قلب کافه به حساب می‌­آید و چهار نفر سالن کار داریم که جای آن­ها به صورت شیفتی عوض می­شود.

خرید مواد اولیه برای کافه چگونه است؟

خشایار رفیعی نژاد: خرید­های ما به دو بخش تقسیم می­شوند. اول کالاهایی که باید به صورت روزانه خریداری شوند در اولویت قرار دارند. قارچ و سبزیجات هر روز خریداری می­شوند و چای سیاه و پودر انواع قهوه‌­ها ماهانه. سس و پنیر هم به صورت هفتگی به کافه­ می­‌آید. در مورد نحوه‌­ی خرید کردن هم باید بگویم بیشتر خرید­ها به صورت تلفنی است. ما با شرکت­های مواد غذایی قرار داد داریم و آن­ها مایحتاج کافه­ را برای­ ما ارسال می­کنند. اما گاهی هم مجبور می­شویم به سر کوچه برویم و مواد غذایی بخریم. در کنار همه­‌ی این­ها ، دو هفته یک بار خودم وارد بازار می­شوم و یک سری مواد لازم مصرفی مثل اسکاچ و کیت کت را خریداری می­کنم.

کسی که تهیه این مواد را به عهده می­گیرد باید در خرید کردن تبحر خاصی داشته باشد؟

خشایار رفیعی نژاد: باید جنس خوب را از بد تشخیص دهد. اما این فرد بیشتر باید حواسش جمع باشد تا تهیه­ی این وسایل به دقیقه­ی نود موکول نشود.

اینجا پایان صحبت­های پنج برنامه سازی است که در مورد کافه داری توضیح دادند، تنها یک سوال باقی می­ماند و آن هم اینکه، رادیو هفت برای پنج نفر چقدر سود دارد؟

منصور ضابطیان: کافه‌داری از دور به نظر می­رسد کار خیلی پر درآمد و پر سودی است. اما این کلمه «خیلی» را اگر حذف کنیم بهتر می­‌شود. همچنین اگر کسی می خواهد کافه دار شود باید ماه به ماه به علاوه­ی سرمایه­‌ی اولیه‌­ای که از قبل تعیین شده هزینه کند تا بتواند کافه را بچرخاند و همین کافه بعد از دو سال به ثباتی دست پیدا کند تا بتواند درآمد زایی داشته باشد.

اشکان مزیدی : در نهایت می­گویند کافه یکی دو سال خاک خوری دارد و اگر در سال اول بتواند مخارج خودش را دربیاورد و چک­های شما را پاس کند یعنی موفق ظاهر شده‌اید.  بعد از آن این هنر شماست که مقدار سود شما را مشخص می­کند. ممکن است ماهی یک میلیون سود کنید یا بیست میلیون.

منبع:

گلسا سادات بحری در همشهری سرنخ