هنر حصیربافی در سیستان و بلوچستان ، یکی از صنایع دستی اصیل و بومی است که در نقاط مختلف استان رواج دارد . مواد اولیه این هنر دستی، طبیعی است و به شیوه کاملا سنتی توسط زنان بلوچ تولید می شود .
رویش انواع گیاهان با توجه به اقلیم منطقه در کنار مرداب ها و آبگیرها سبب رونق انواع محصولات حصیری از دیرباز تاکنون در این منطقه شده است،این گیاهان در اواخر فروردین تا اوایل اردیبهشت ماه شروع به جوانه زدن می کنند و در پایان تابستان قبل از برداشت برنج نهایت رشد خود را دارند، در این زمان، برداشت این گیاهان انجام می گیرد که اغلب مردان به آن مبادرت می کنند.
مواد اولیه حصیر بافی برگ درخت خرماست و این هنر یکی دیگر از هنرهای دستی اصیل و بومی سیستان و بلوچستان به شمار می رود که از گذشته دور تاکنون در نقاط مختلف رواج داشته است و زنان بلوچ در بافت حصیر شهرت خاصی را دارند.
حصیربافی در بلوچستان قدمتی به اندازه تاریخ یک قوم دارد که نسل به نسل توسط زنان و مردان منتقل شده است که شهرستان سراوان مبدا اصلی و اولیه این هنر در منطقه است.
برای ساخت حصیر برگ درخت خرما را به اندازه دلخواه پر می کنند و سپس آن را داخل آب قرار می دهند و آن قدر داخل آب می ماند تا رنگ برگ آن مایل به زرد شود و بعد از این مرحله حصیر را می بافند
‘محمد سپاهیان’ یکی از اهالی روستای ‘دزک ‘سراوان با ۵۸ سال سن یکی از هنرمندان موفق در این رشته است که با همکاری خانواده خود توانسته است، سبک جدید و سنتی در این کار داشته باشد و با تلفیق هنر حصیربافی دستی و مدرن سبکی جدید در حصیربافی این شهرستان ابداع کند .
با توجه به تفاوت حصیر سیستان و بلوچستان با دیگر استان ها حصیرهای منطقه سیستان بر اساس گیاهانی که در دریاچه هامون، رشد می کنند، تولید می شود و مواد اولیه حصیر بلوچستان از درخت نخل وحشی که در گویش محلی ‘داز’ به آن گفته می شود به دست می آید و توسط دستان هنرمندان محلی این هنر شکل می گیرد.
هم اکنون صنایع دستی استان در رشته های گلیم بافی، حصیربافی ، سفالگری، سوزن دوزی، خامه دوزی، زیورآلات و … محدود گشته و صنایع دستی به عنوان کالای تزیینی مورد استفاده است.
فقط بخشی از مردم استان به شکل حرفه ای به صنایع دستی مانند سفالگری و حصیربافی اشتغال دارند و از این راه کمک های زیادی به اقتصاد استان و جلوگیری از بیکاری می کنند.
حصیربافی یکی از صنایع دستی بسیار رایج در استان است و تولید انواع سبدها و حصیرها در اکثر نقاط این استان رواج دارد و حصیر در اندازه ها و شکل های مختلف بافته می شود و مصرف های گوناگونی دارد .
در حصیر بافی استان از تعدادی ابزار ساده و ابتدایی نظیر داس، انواع کارد، سوهان، درفش، قیچی و سوزن استفاده می شود اما امروزه به علت فراوانی زیلوهای پلاستیکی این صنعت دستی جایگاه خود را از دست داده است.
عمر یک حصیر به مراتب از یک زیلو بیشتر و قیمت آن نیز به مراتب از آن ارزان تر است،’
