بهگفته کارآفرین موفق قزوینی من از یک فضای ۹ متری کارم را شروع کردم، یک تولیدکننده باید نیازهای جامعه و بازار را بشناسد و بر اساس آن تولید کند، باید در خصوص واردات و اجناس خارجی تحقیق کرده و سپس نسبت به تولید اقدام کند.
بهگزارش ایسنا، نرگس تقیزاده اظهار کرد: ۲۰ سال پیش با گرفتن دیپلم خیاطی پدرم در شهر محمدیه برای من یک مغازه اجاره کرد و ۱۰ سال به تکدوزی مشغول بودم، بعد از ازدواج بهدلیل بچهداری و همسرداری کار کردن در بیرون از منزل برایم سخت بود و در منزل تکدوزی میکردم، بعد از آن به راهاندازی تولیدی روی آوردم.
وی ادامه داد: در واقع خانوادهام مرا تشویق کردند که خودم یک تولیدی راه بیندازم، همسرم سال ۸۹ وقتی علاقه من را دید اتومبیلش را فروخت و برایم در یک اتاق ۹ متری یک کارگاه کوچک با یک چرخ اضافه به راه انداخت.
لباس نوزاد
این پیشران تولید لباس نوزاد بیان کرد: بعد از مدتی با یک تولیدکننده در تهران آشنا شدم در ابتدا شورت آموزشی کودک دوخت تُرک را به من دادند و گفتند مثل آن را برایشان بدوزم. پس از تحویل از کار با کیفیت خوششان آمد و بعد از آن سفارش لباس نوزاد به من دادند.
وی اضافه کرد: هر سال با کار بیشتر به کارگاه چرخ اضافه کردم. الان وقتی کار باشد ۲۰ نفر و زمانی که کار کم باشد حداقل ۱۰ نفر در کارگاه مشغول به کار میشوند البته برخی از بانوان مشغول در این کارگاه سرپرست خانوار هستند.
تقیزاده خاطرنشان کرد: سال ۹۰ از سازمان فنیوحرفهای مجوز مشاغل خانگی گرفتم. به جرئت میتوانم بگویم که نفر اول یا دوم در استان بودم که جواز پشتیبان گرفتم و تاریخ آن ۲ ساله بود، بعداز ۲ سال که برای تمدید مجوز رفتم اینبار سازمان صمت متولی امر بود که همراهی لازم را با من داشتند و موفق شدم با معرفی به بانک وام دریافت و کارگاه را تجهیز کنم.
تهیه مواد اولیه
وی گفت: اوایل خودم مواد اولیه را از تهران میخریدم و محصول تولیدی را به تهران میدادیم اما طی چند سال اخیر با گرانی مواد اولیه سرمایه اندک ما کفاف خرید مواد اولیه را نمیداد و چون همسرم هم کارگر بود سرمایه دیگری برای خرید مواد اولیه نداشتم، برای حفظ کارگاه تصمیم گرفتم با خریدار جنس از تهران به صورت دستمزدی کار کنم و خودشان مواد اولیه را خریداری کنند.
این کارآفرین نمونه تصریح کرد: الان مواد اولیه به ما میدهند و پس از دوخت، محصول را به صورت عمده به آنها تحویل میدهیم، آنان به واسطه برندی که دارند محصولات را در جعبه قرارداده و پخش میکنند. اگر خودمان بخواهیم تولید کنیم و بفروشیم به سرمایه بسیاری نیاز داریم و از سویی دیگر باید برند ثبت و بازاریابی کنیم.
فضای مجازی بستری جدید برای بازاریابی
وی افزود: تا زمانی که پارچه و مواد اولیه ارزان بود از بستر فضای مجازی برای فروش استفاده میکردم ولی با تغییر روند و کار کردن بهصورت دستمزد، فروش مجازی را هم تعطیل کردم.
تقیزاده اظهار کرد: در کنار دوخت لباس کودک از بازار داخل استان غافل نشدم و لباس فرم برای هلالاحمر، لباس بیمار برای بیمارستان رحیمیان و لباس کارگری برای شرکتهای تولیدی میدوزم.
وی اشاره کرد: خودم دستمزد زیادی برنمیدارم چون دوست دارم چرخکاران در کنارم بمانند، در اغلب تولیدیها بهدلیل پرداخت هزینه پایین، چرخکاران نمیمانند ولی خدا را شاکرم گروه خوبی در کارگاه مشغول به کار هستند و ۱۰ سال است که همراه من هستند.
این بانوی کارآفرین خاطرنشان کرد: در ابتدا مالیات برای مشاغل خانگی رایگان بود و هفت سال پیش سالانه ۱۴ هزار تومان مالیات میدادیم الان ۱۴۰ هزار تومان سالانه مالیات میدهیم، با توجه به اینکه خیاطی شغلی فصلی محسوب میشود این مبلغ برای دیگر کارگاهها زیاد است.
وی با تأکید بر اینکه سرمایه حرف نخست را در مشاغل خانگی میزند، اضافه کرد: اغلب خانمها سرمایهای ندارند که بتوانند کسبوکاری راهاندازی کنند برای همین مجبور هستند تسهیلات بانکی بگیرند ولی به اندازهای در این راه اذیت میشوند که خیلی از آنها در نیمهراه منصرف میشوند.
عدم نظارت در اعطای تسهیلات مشاغل خانگی
تقیزاده بیان کرد: البته در اعطای وام باید نظارت لازم صورت گیرد چه بسا افرادی هستند که وام را با عنوان مشاغل خانگی دریافت کرده و سپس وارد بازارهای دیگری مانند خودرو میکنند و در این میان تولیدکننده واقعی برای اندک مبلغی نمیتواند وام بگیرد.
وی تشریح کرد: کارآفرینان برای گسترش کسب وکار خود به تسهیلات جدید نیاز دارند ولی متأسفانه طبق قانون چنین چیزی ممکن نیست و میگویند یکبار تسهیلات دریافت کردید، من بهعنوان کارآفرین برای به کارگیری نیروهای بیشتر باید فضای کارگاهم را گسترش دهم که این امر با سرمایه حاصل از وام نخست ممکن نیست
منبع: http://www.pana.ir